bir şeyler üzerine yazmak, konuşmak, bir şekilde ifade etmek bazen zor. bizim dönem bunu daha zor gerçekleştiriyor. eskilerde kalanlar ise 3 yıl önce ölmüş 36 yıllık eşinden hala can parçam diye bahsediyor.
tüketmek kelimesi tam da burda anlam buluyor. tükettiklerimizi topladığımızda bizden geriye bişey de kalmıyor aslında. daha gerçek şeyler yaşanmaya başladığında ise farkına varamıyoruz. her şeyin geçici olduğu inancı buz gibi bir maddeye dönüşüyor. eriyor, gidiyor. erime noktasında içimizi ısıtan olaylar da olmuyor değil. içimizi ısıtan durumlar da bazen kendi sıcaklığından yanıyor, kendi kendini kül ediyor.
külleri kavanoza koydum şimdi. denize atıyorum. med cezir etkisi geçinceye kadar duruyorum.
gemi havuzda, denize inmesini bekliyorum.
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder